“In January 2020 we knew very little about COVID-19. Today, 10 vaccines are already available. This is α triumph of medical innovation and was made possible only by protecting intellectual property rights.”
Link to full article here
Οι επιχειρήσεις βρίσκονται στην καρδιά της παραγωγής καινοτομίας σε μια οικονομία. Η ικανότητά τους να διεξάγουν καινοτομικές δραστηριότητες, να αλληλεπιδρούν με το εξωτερικό περιβάλλον ανιχνεύοντας και αξιοποιώντας νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες, και να αναπτύσσουν την απαραίτητη γνώση που ενσωματώνεται σε νέα προϊόντα ή διαδικασίες είναι ένα σημαντικό χαρακτηριστικό κάθε εθνικού συστήματος καινοτομίας. Ποιες όμως είναι οι επιχειρήσεις στη χώρα μας που καλούνται να παίξουν αυτό τον ρόλο;
“Οι τεχνοβλαστοί και το ελληνικό πανεπιστήμιο”- Άρθρο του Αν. Καθ. Α. Τσακανίκα στην Money Review
Η ίδρυση μιας εταιρείας – τεχνοβλαστού, γνωστής ως spin off, θεωρείται κοινή πρακτική σε πανεπιστήμια και ερευνητικούς οργανισμούς σε ολόκληρο τον προηγμένο κόσμο. Στόχος των εταιρειών αυτών είναι να αξιοποιήσουν και να μεγιστοποιήσουν τα οικονομικά οφέλη της δημιουργούμενης γνώσης εντός των πανεπιστημίων και των ερευνητικών κέντρων. Οι τεχνοβλαστοί είναι ένα από τα εργαλεία με τα οποία γεφυρώνεται το δικαίωμα στη Διανοητική Ιδιοκτησία με την παραγωγή, προκειμένου η γνώση να αξιοποιηθεί στον παραγωγικό ιστό.
Με αφορμή το αφιέρωμα στην Περιφέρεια της Μακεδονίας, στο σημείωμα αυτό παρουσιάζονται αποτελέσματα από μια ενδιαφέρουσα έρευνα πεδίου που διεξήχθη από το ΙΟΒΕ και το ΕΒΕΟ για λογαριασμό του ΣΕΒ, σε περίπου 1.000 βιομηχανικές επιχειρήσεις της χώρας. Βεβαίως η έρευνα εκπονήθηκε το 2018 και επομένως αφορά την περίοδο πριν από την πανδημική κρίση.
Τα στοιχεία της όμως έχουν ενδιαφέρον γιατί αφορούν διαθρωτικά ζητήματα της βιομηχανίας και δίνουν μια εικόνα για τη στρατηγική ταυτότητα της περιοχής.
“Τα τελευταία χρόνια οι περισσότερο μεγάλες αλλά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις και συνήθως πολυεθνικές υιοθετούν μια δομημένη στρατηγική για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ) και σχετικές δράσεις. Εύλογα λοιπόν δημιουργείται η εντύπωση ότι η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη είναι μια δραστηριότητα διακριτή για τις επιχειρήσεις – και μάλιστα μια δραστηριότητα στην οποία επενδύονται σημαντικοί πόροι (ανθρώπινο κεφάλαιο, οικονομικοί) που μόνο οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν την ευχέρεια, ίσως δε και στις σημερινές συνθήκες, την πολυτέλεια να υιοθετούν.
Συνιστά όμως πράγματι η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη επιλογή και έως πότε; Μήπως η δραστηριότητα αυτή είναι ή θα είναι στο άμεσο μέλλον ενσωματωμένη στην υπεύθυνη επιχειρηματική δραστηριότητα που λειτουργεί σεβόμενη το περιβάλλον και την κοινωνία;”